Podniebna poczta Kiki to jeden z pierwszych filmów Studia Ghibli, który jest jednocześnie jednym z najlepszych przykładów na ukazanie magii studia.

Główna bohaterka, Kiki jest małą czarownicą. Spędza dnie na słuchaniu radia i pieszych wycieczkach na pobliskie łąki. Mieszka w małym domku na wsi wraz ze swoja mamą, także czarownicą, tatą i babcią. Jej mama specjalizuje się w zielarstwie i tego samego powinna nauczyć swoja córkę. Jest jednak tak zaabsorbowana własnymi zajęciami i pomocą mieszkańcom pobliskich wsi, że całkowicie zapomina o własnej córce. Podobnie tata Kiki, cały dzień pracuje poza domem i tylko czasami udaje mu się znaleźć chwilę dla córki. Jednak cały czas Kiki jest pozostawiona samej sobie, gdyby nie Jiji, jej czarny kot, jej jedyny przyjaciel, pewnie umarłaby z nudów.

Kiki ma, zaledwie 13 lat i zgodnie z tradycją musi opuścić dom na rok, ponieważ jest to czas, gdy młoda czarownica wyrusza w poszukiwaniu nowego miejsca, nowego miasta, gdzie będzie się szkolić i zdobywać nową wiedzę potrzebną do pomagania ludziom. Wyrusza bez żadnego wcześniejszego przygotowania. Po usłyszeniu informacji o bezchmurnej nocy postanawia się spakować i tej jeszcze nocy wyruszyć. Szybko robi miotłę, pakuje się i żegna z rodzicami, jednak całkowity bark doświadczenia w używaniu magii, jak i konstruowaniu miotły powoduje, że musi pożyczyć środek transportu od mamy, bardziej doświadczoną miotłę.

Kiki wyrusza i już po paru chwilach samotnej podróży uzmysławia sobie, jaki to był szalony pomysł. Po trudach podróżny, nocnym deszczu, spaniu w pociągu, trafia do miasta nad morzem, gdzie na dobry początek zostaje aresztowania za sprawianie niebezpieczeństwa na drodze lataniem miotła. Jednak spotyka ją także coś dobrego. Spotyka chłopca, Tombo, zafascynowanego lataniem, który ratuje ja od aresztu.W trakcie ucieczki przed policjantem trafia, całkiem przypadkiem, do piekarni Osono, która widząc nadzwyczajne zdolności Kiki postanawia jej pomóc. W zamian za pomoc w piekarni oferuje jej pokój. Szybo, jednak się okazuje, że to latanie będzie głównym zajęciem Kiki i sposobem na zarabianie pieniędzy.

Pierwsze co rzuca się w oczy w trakcie oglądania filmu, to miłość do latania. Hayao Miyazaki scenarzysta i reżyser tego filmu od dziecka był związany z lotnictwem. Jego rodzina produkowała części do samolotów w trakcie II wojny światowej. Jego zamiłowanie do maszyn latających jest tu bardzo widoczne nie tylko w lataniu na miotle, ale przed wszystkim w wykreowaniu postaci Tomba. Chłopiec za wszelka cenę chce skonstruować rower ze śmigłem, dzięki któremu będzie mógł latać. Jednak na razie musi się zadowolić wizytą sterowca w miasteczku.

Miasteczko jak i wieś, z której pochodziła Kiki to dwa różne światy. Wieś to symbol zacofania, gdzie panują przesądy zabobony, a ludzie nie chodzą do lekarza, tylko do czarownicy. W mieście od dawna nikt nie słyszał o czarownicy i wiele ludzi zapomniała, że one wciąż istnieją. Miasto i najnowszy cud techniki sterowiec powodują, że magia Kiki nie ma znaczenia w stosunku do nowoczesności, która pcha się wszędzie. Jednak mimo przeciwności Kiki znajduje własne miejsce w tym nowoczesnym świecie, gdzie na początku wyobcowana zdobywa rzesze przyjaciół.

Kiki to mała czarownica ubrana w czarną szatę, odpowiednią na każdą okazje. Z wielka czerwoną kokardą i trzewikami o tym samym kolorze przypomina Dorotkę z Czarnoksiężnika z krainy Oz, gdzie czerwone trzewiczki to nie był tylko symbol magii i upragnionego powrotu do domu, ale także oznaka siły charakteru, władzy,  pewności siebie. Wszystkie te cechy idealnie pasują do Kiki podobnie jak nadmierny optymizm, bezinteresowną chęć pomocy innym, rozwiązują jej początkowe problemy, życia w mieście całkiem prozaiczne, jak praca, mieszkanie, robienie zakupów.

Film aż kipi od postaci drugoplanowych, których losy składają się na niezbyt zawiłą fabułę filmu. Osono i jej chłodny, małomówny mąż, którzy stają się dla Kiki nie tylko opiekunami, ale także przyjaciółmi, rodziną.  Młodzież z Tombo na czele, zafascynowana technologią, lotnictwem, dwie starsze panie, klientki Kiki, młoda artystka żyjąca w zgodzie z naturą i spełniająca się żyjąc z dala od miasta w środku lasu. Każda z postaci jest inna, jednak można zauważyć, że łączy je wspólna cecha, ciepły, serdeczny stosunek do Kiki, wręcz parasol bezpieczeństwa jaki nad nią otwierają. Każda przeszkoda, niepowodzenie, choroba, zagrożenie są pokonywane w prosty nie wprawiający nikogo w osłupienie sposób, ale roztaczając czar znany z dziecięcych baśni.


Wymyślę coś jutro